Ummon - Sen meniki emassan matni

So`nggi payt
Kechalari qo`ng`iroq qilsam, doim bo`lar band,
Ko`nglim negadir g`ash, balki ko`nglim haq, balki nohaq.
Bormi o`zi ko`zlaringda haqiqat?
Yo shunchaki o`tkazmoqdamizmi vaqt?

Xat yozib boshladim ololmaganimdan keyin javob,
Nega mani yo`nalishimga javob bermayapsan desam,
Deydi: “Bor yonimda odam,
Dugonam bilan sirlashib yotibman”.

Bu sirlaring kim haqidaligini bilaman,
San mani aldama, aldashga urinma.
Kim u, qayda ishlashini ham bilaman,
Yurak yig`la mayli, lekin zabon indama.

Qani bu yolg`onlar qaygacha borar ekan,
Vijdon degani oz bo`lsa ham qiynalarmikin?
Ko`ramiz nima foyda topa olar ekan,
Yutarmikin yoki yutkazarmikin.

Alamlar ezardi, axir bilaman bu haqiqatni,
Alamlar ezardi, nega bunchalar soxtasan?
Axir go`l emasman, hammasidan boxabarman,
Agar o`ylab ko`rsam, sendayin qizga mos emasman.

Sen meniki emassan,
Sen meniki bo`lmaysan hech qachon.
Tuyg`ular jon bera boshladi,
Ko`ngil yomon og`riy boshladi. (x2)

Ha, hammasidan xabarim bor,
Yashirishdan foyda yo`q, tan ol.
Ol hamma narsalaringni, olib ket,
Borib unga endi mani yo`qligimni ayt.

Bor, yugur endi u tomon,
Axir ustimdan yurarding qilmasdan or.
Ha yuragim tor, sandan boshqasi sig`masdi,
Bor, yuragi kenglarga bor.

San birinchi ko`rishgan kuning u bilan,
Ishonch chizig`ini kesib o`tgan kuningdan,
Yuzimga qo`yding oyoq deb hisoblayman
Va sani eshitishni ham istamayman.

Bahonalaringni borib, endi unga ayt,
Kechirim so`rama, sanda o`zi bormi bet?
Xiyonatingni qaysi ahmoq kechirarkin?
Endi sani mandayin kim sevarkin?

Aldab yurgan lablaridan,
O`zini tutishi, gaplaridan,
Uzoqlashib qolganidan,
Sezardim yolg`onlarini.

Yuragim xasratlaridan,
Ochib yurgan avratlaridan,
Qimmatbaho zanjirlaridan,
Sezardim yolg`onlarini.

Sen meniki emassan,
Sen meniki bo`lmaysan hech qachon.
Tuyg`ular jon bera boshladi,
Ko`ngil yomon og`riy boshladi. (x2)

Уммон -  Сен меники эмассан

Сўнгги пайт
Кечалари қўнғироқ қилсам, доим бўлар банд,
Кўнглим негадир ғаш, балки кўнглим ҳақ, балки ноҳақ.
Борми ўзи кўзларингда ҳақиқат?
Ё шунчаки ўтказмоқдамизми вақт?

Хат ёзиб бошладим ололмаганимдан кейин жавоб,
Нега мани йўналишимга жавоб бермаяпсан десам,
Дейди: “Бор ёнимда одам,
Дугонам билан сирлашиб ётибман”.

Бу сирларинг ким ҳақидалигини биламан,
Сан мани алдама, алдашга уринма.
Ким у, қайда ишлашини ҳам биламан,
Юрак йиғла майли, лекин забон индама.

Қани бу ёлғонлар қайгача борар экан,
Виждон дегани оз бўлса ҳам қийналармикин?
Кўрамиз нима фойда топа олар экан,
Ютармикин ёки ютказармикин.

Aламлар эзарди, ахир биламан бу ҳақиқатни,
Aламлар эзарди, нега бунчалар сохтасан?
Aхир гўл эмасман, ҳаммасидан бохабарман,
Aгар ўйлаб кўрсам, сендайин қизга мос эмасман.

Сен меники эмассан,
Сен меники бўлмайсан ҳеч қачон.
Туйғулар жон бера бошлади,
Кўнгил ёмон оғрий бошлади. (х2)

Ҳа, ҳаммасидан хабарим бор,
Яширишдан фойда йўқ, тан ол.
Ол ҳамма нарсаларингни, олиб кет,
Бориб унга энди мани йўқлигимни айт.

Бор, югур энди у томон,
Aхир устимдан юрардинг қилмасдан ор.
Ҳа юрагим тор, сандан бошқаси сиғмасди,
Бор, юраги кенгларга бор.

Сан биринчи кўришган кунинг у билан,
Ишонч чизиғини кесиб ўтган кунингдан,
Юзимга қўйдинг оёқ деб ҳисоблайман
Ва сани эшитишни ҳам истамайман.

Баҳоналарингни бориб, энди унга айт,
Кечирим сўрама, санда ўзи борми бет?
Хиёнатингни қайси аҳмоқ кечираркин?
Энди сани мандайин ким севаркин?

Aлдаб юрган лабларидан,
Ўзини тутиши, гапларидан,
Узоқлашиб қолганидан,
Сезардим ёлғонларини.

Юрагим хасратларидан,
Очиб юрган авратларидан,
Қимматбаҳо занжирларидан,
Сезардим ёлғонларини.

Сен меники эмассан,
Сен меники бўлмайсан ҳеч қачон.
Туйғулар жон бера бошлади,
Кўнгил ёмон оғрий бошлади. (х2)